نکته اولی که به ذهنم می رسد اینست که اغلب این تعطیلات کارکرد اسمی خود را از دست داده اند. تعریف این تعطیلات، چه ملی و چه مذهبی، برای انجام امور خاصی می باشد. لیکن اکنون با ملاحظه شرایط می توان نتیجه گرفت که از اغلب آنها استفاده ای جز آنچه که بخاطر آن تعریف شده اند می شود. مثلا بجای عزاداری بیشتر برای سفر از آنها استفاده می شود.
نکته دوم اینکه تاثیر کوتاه مدت و بلند مدت آنها را بر فعالیت های اقتصادی، تحصیلی و . نمی توان نادیده گرفت. شاید برای برخی کارمندان بخش دولتی وجود اینگونه تعطیلات بسیار خوب یاشد. هم منابع کمتری مصرف می شود، از آب و برق و . و هم حقوق خود را تمام و کمال دریافت می کنند. اما تأثیر آن بر بخش خصوصی چگونه است؟ بخش خصوصی که هم اکنون با انواع مشکلات دست به گریبان است، می بایست به انحاء مختلف تن به تعطیلی بدهد و ضمن اینکه این تعطیلی انجام فعالیت های اقتصادی را کند می نماید، حقوق کامل کارمندان و کارگرانی را هم که در منزل استراحت می کنند باید بپردازد.
امیدوارم عقلای قوم فکری برای ساماندهی این تعطیلات بنمایند. به جای افزودن به آنها، قاعده و قانون مشخصی برای آن قرار دهند. از تعداد آنها بکاهند و مناسبت هایی را که می توان از آنها چشم پوشی کرد را از حالت تعطیل خارج نماید. مثلا چه اشکالی درد که برای ارتحال امام خمینی قدس سره نزدیکترین جمعه به 14 خرداد را به عزاداری پرداخت؟
تعطیلات ,فعالیت ,هم ,توان ,انجام ,اقتصادی ,این تعطیلات ,فعالیت های ,شرایطی که ,در شرایطی ,بخش خصوصی
درباره این سایت